بَلْ‌وا

وبلاگ شخصی حسام حسین‌زاده

بَلْ‌وا

وبلاگ شخصی حسام حسین‌زاده

... شاید «وبلاگ‌نویسی» شکل بهتری برای اندیشیدن و گفت‌وگو باشد!

۲۲ مطلب با موضوع «نوشته‌ها :: جنبش دانشجویی» ثبت شده است

حسام حسین‌زاده

 

بی مقدمه باید رفت سر اصل مطلب، «تالار گفتگو» نام همان تالار وزینی است که عملیات ساختش بر خلاف بسیاری دیگر از کارهای این دانشکده بسیار سریع و بدون مشکل پیگیری شد و خیلی زود به اتمام رسید. همان تالاری که به نظر می رسد پول خیلی خوبی برایش هزینه شده است، که البته «آن ها» می گویند منبع این پول ها به دانشجو ربطی ندارد! وقتی این تالار در آستانۀ افتتاح بود یک روز به دنبال یکی از «آن ها» وارد تالار شدم، اعتراف می کنم وقتی فضای درونی این تالار را دیدم برای لحظاتی مبهوت شدم و ناگاه متوجه شدم زیرپایم خیلی نرم است، نگاه که کردم گفتم نکند باید کفش هایم را در میاوردم، آخر حیف بود با آن کفش ها روی آن سطح اعیانی و اشرافی قدم می گذاشتم، اتفاقاً همان موقع از آن مسئول عزیز پرسیدم اشکالی ندارد با کفش وارد اینجا شده ام؟ او هم گفت میبینی که من با کفش آمده ام و حتما اشکالی ندارد، من هم سری تکان دادم، اما ته دلم به این فکر می کردم که آیا واقعا برای منِ دانشجویی که وقتی روی نیمکت های حیاط می نشینم هر لحظه باید انتظار داشته باشم از وسط نصف شود، اشکالی ندارد به همچین جایی قدم بگذارم؟! پس از آن روز دیگر به آن تالار قدم نگذاشتم، و به گمانم هرگز نخواهم که قدم بگذارم! اما این روزها پس از اعتراض دانشجویان ممتاز دانشکده به برگزاری برنامۀ تجلیل از آن ها در این تالار و تغییر مکان این برنامه، شاهد این هستیم که یک تشکل «علمی-دانشجویی» تصمیم دارد برنامه ای را در این تالار برگزار کند، و حالا زمان این است که این سوال جدی مطرح شود که به راستی نسبت «ما» و «تالار گفتگو» چیست؟! «ما» دانشجویانی که هر روز بدترین توهین های غیرمستقیم را در فضای این دانشکده تحمل می کنیم، و از سلف و بوفه گرفته تا کتابخانه و کلاس ها، از کمبود امکانات رنج می بریم، به راستی چه نسبتی با تالاری داریم که به دست «آن ها» و برای «آن ها» ساخته شده است، همان ها که این روزها ما را آماج بدترین خشونت های نمادین و اعمال قدرت ها قرار داده اند، همان که با هر انتقاد تهدیدمان می کنند و از ما می خواهند پا در کفش «آن ها» نکنیم و اتفاقاً شاهد مثال هایی هم می آورند تا به ما بفهمانند عاقبت این دغدغه مندی و انتقاد، نسبت به وضعیت علمی ای که هم «ما» و هم «آن ها» به راستی می دانیم به هیچ وجه قابل دفاع نیست، به نفع دانشجویان نخواهد بود! به راستی آیا با کشاندن نمادین دانشجویان به این تالار مشکل حل می شود؟ 

حسام حسین‌زاده

حسام حسین‌زاده

 

شاید نوشتن از اتفاقات سه شنبۀ گذشته چندان مناسبتی نداشته باشد چرا که به اندازۀ کافی در نشریات دانشجویی به آن پرداخته شد. در یادداشت پیش رو تلاش می کنم نکاتی را ذکر کنم که دوستانمان در دیگر نشریات از بیان آن ها صرف نظر کرده اند!

اول. نباید فراموش کنیم که اتفاقات سه شنبۀ گذشته جنبه های مثبت و منفی ای را در بر داشت. تاکید بیش از اندازه بر این جنبه ها بیش از آنکه آن ها را دست رشته کند تاثیر دیگری ندارد، اما نیاز است هم دانشجویان و هم مسئولین دانشکده از اشتباهات خود در سه شنبۀ گذشته درس بگیرند و تلاش کنند در روزهای پیش رو آن اشتباهات را تکرار نکنند. دانشجو باید تلاش کند دغدغه های علمی و آموزشی خود را توام با احترام و اخلاق بیان کند و البته اساتید و مسئولین دانشکده نیز باید تلاش کنند بیش از این ها به دانشجو و دغدغه هایش احترام بگذارند، که فضای آکادمی بدون حضور دانشجو هیچ ارزشی ندارد و استاد بدون دانشجو معنایی ندارد.

دوم. در خلال اتفاقات روز سه شنبه و پس از آن موجی شکل گرفت که گمان می کرد انجمن علمی جامعه شناسی خود را کنار کشیده تا در گوشه ای امن به دنبال منافع شخصی خود با اساتید گروه باشد، هرچند که این موج بیش از اینکه حاصل استدلال و برخواسته از واقعیات باشد، از برساخت های ذهنی دوستان عزیزمان شکل گرفته بود که گمان می کنم با گذر زمان هم بنده و دوستانم و هم کسانی که در آن روز خود را در مقابل ما دیدند باید از اشتباهاتمان درس بگیریم و برای ایجاد همدلی دوباره میان دانشجویان گروه جامعه شناسی تلاش کنیم، اما نکتۀ قابل تامل این است که عده ای تلاش کردند بر این موج سوار شوند و با عمیق جلوه دادن شکاف بین دانشجویان و انجمن علمی به اهداف غیرعلمی خود دست یابند و در این راه هر کجا فضا را مهیا دیدند به دنبال تصفیه حساب های شخصی خود نیز بودند، البته که انجمن علمی جامعه شناسی و بدنۀ دانشجوییِ آن سوءتفاهم های پیش آمده را در روزهای پیش رو حل خواهد کرد و اجازه نخواهد داد عده ای از این آب گل آلود ماهی بگیرند.

حسام حسین‌زاده