حسام حسین‌زاده
شاید نوشتن از اتفاقات سه شنبۀ گذشته چندان مناسبتی نداشته باشد چرا که به اندازۀ کافی در نشریات دانشجویی به آن پرداخته شد. در یادداشت پیش رو تلاش می کنم نکاتی را ذکر کنم که دوستانمان در دیگر نشریات از بیان آن ها صرف نظر کرده اند!
اول. نباید فراموش کنیم که اتفاقات سه شنبۀ گذشته جنبه های مثبت و منفی ای را در بر داشت. تاکید بیش از اندازه بر این جنبه ها بیش از آنکه آن ها را دست رشته کند تاثیر دیگری ندارد، اما نیاز است هم دانشجویان و هم مسئولین دانشکده از اشتباهات خود در سه شنبۀ گذشته درس بگیرند و تلاش کنند در روزهای پیش رو آن اشتباهات را تکرار نکنند. دانشجو باید تلاش کند دغدغه های علمی و آموزشی خود را توام با احترام و اخلاق بیان کند و البته اساتید و مسئولین دانشکده نیز باید تلاش کنند بیش از این ها به دانشجو و دغدغه هایش احترام بگذارند، که فضای آکادمی بدون حضور دانشجو هیچ ارزشی ندارد و استاد بدون دانشجو معنایی ندارد.
دوم. در خلال اتفاقات روز سه شنبه و پس از آن موجی شکل گرفت که گمان می کرد انجمن علمی جامعه شناسی خود را کنار کشیده تا در گوشه ای امن به دنبال منافع شخصی خود با اساتید گروه باشد، هرچند که این موج بیش از اینکه حاصل استدلال و برخواسته از واقعیات باشد، از برساخت های ذهنی دوستان عزیزمان شکل گرفته بود که گمان می کنم با گذر زمان هم بنده و دوستانم و هم کسانی که در آن روز خود را در مقابل ما دیدند باید از اشتباهاتمان درس بگیریم و برای ایجاد همدلی دوباره میان دانشجویان گروه جامعه شناسی تلاش کنیم، اما نکتۀ قابل تامل این است که عده ای تلاش کردند بر این موج سوار شوند و با عمیق جلوه دادن شکاف بین دانشجویان و انجمن علمی به اهداف غیرعلمی خود دست یابند و در این راه هر کجا فضا را مهیا دیدند به دنبال تصفیه حساب های شخصی خود نیز بودند، البته که انجمن علمی جامعه شناسی و بدنۀ دانشجوییِ آن سوءتفاهم های پیش آمده را در روزهای پیش رو حل خواهد کرد و اجازه نخواهد داد عده ای از این آب گل آلود ماهی بگیرند.
