(معرفی کتاب الفبای سوسیالیسم)
حسام حسین‌زاده
داستان از ظهور برنی سندرز در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده امریکا آغاز شد. سناتور دموکرات هرچند خیلی زود میدان را به نفع کلینتون ترک کرد اما حضور او در عرصۀ سیاست امریکا باعث برانگیختن بحث‌های بسیاری شد. پافشاری کمپین سندرز بر «سوسیالیسم» پرسش‌هایی جدی را در افکار عمومی دربارۀ چیستیِ سوسیالیسم خلق کرد. در این میان، مجلۀ ژاکوبن به عنوان یکی از تریبون‌های اصلی جریان چپ در امریکا که در جریان انتخابات از حامیان سندرز بود و بسیاری از نویسندگان آن در کمپین تبلیغاتی او نیز فعالیت داشتند، تصمیم گرفت واکنشی نسبت به این پرسش مهم و عمومی نشان دهد که «سوسیالیسم چیست؟»
برای تحقق این هدف گروهی سیزده نفره – باسکار سونکارا، نیکول آشوف، اریک الین رایت، الیسا باتیستونی، جوناه برچ، کیانگیاماتا تیلور، ویوک چیبر، جوزف شوارتز، آدانر عثمانی، دنی کچ، نیودیتا ماجومدار، مایکل مک‌کارتی، کریس میسانو - از اعضای هیئت تحریریه و نویسندگان همکار این مجله تصمیم گرفتند در قالب سیزده جستار به سیزده پرسش جدی دربارۀ سوسیالیسم پاسخ دهند. پرسش‌هایی چون: «آیا امریکا هم‌اکنون به نوعی سوسیالیست نیست؟»، «اما دست‌کم سرمایه‌داری آزاد و دموکراتیک است، نه؟»، «آیا طبیعت انسان تحقق سوسیالیسم را ناممکن نمی‌سازد؟»، «آیا ثروتمندان سزاوار حفظ ثروتشان نیستند؟»، «آیا سوسیالیست‌ها نوارهای موسیقی‌ام را از من می‌گیرند؟»، «آیا سوسیالیسم همیشه به دیکتاتوری منجر نمی‌شود؟»، «آیا سوسیالیسم مفهومی غربی است؟»، «نژادپرستی چطور؟ آیا سوسیالیست‌ها تنها به طبقه اهمیت می‌دهند؟»، «سوسیالیسم و فمینیسم گاهی در تضاد نیستند؟»، «آیا جهانی دموکراتیک‌تر به معنای بحران زیست‌محیطی گسترده‌تر نیست؟»، «آیا سوسیالیست‌ها پاسیفیست هستند؟»، «چرا سوسیالیست‌ها خیلی دربارۀ کارگران صحبت می‌کنند؟»، «آیا سوسیالیسم خسته‌کننده خواهد بود؟»
در مقدمۀ این مجموعه آمده: «در طول شش ماه گذشته بیش از شش سال گذشته با دوستان و غریبه‌ها گفتگوهایی دربارۀ سوسیالیسم داشته‌ایم. هر هفته صدها نفر به فهرست مشترکان مجلۀ ژاکوبن اضافه می‌شود و صندوق پستی ما مملو از ایمیل‌هایی است که خواستار توضیحاتی پایه‌ای دربارۀ سوسیالیسم هستند. ما همۀ پاسخ‌ها را نداریم، اما این کتاب تلاشی است برای پاسخگویی به برخی پرسش‌ها. الفبای سوسیالیسم برای سال‌های آتی کاربرد خواهد داشت – نه‌تنها به عنوان کتابی پایه‌ای برای نسل‌های رادیکال آینده، بلکه همچنین به عنوان محصولی از زمانه‌ای که چپِ سوسیالیست یک بار دیگر آکنده از تعهد شد. چگونگی پایان یافتن این داستان به ما بستگی دارد.»
