بَلْ‌وا

شروع: تابستان 1396

پیشرفت: 30%

چکیده:

هر روز که می‌گذرد، صمد بیشتر ذهنم را به‌خود مشغول می‌کند. هرچند زندگی‌اش شاهکار است و بی‌هیچ اغراقی باید آن را فریاد بزنیم، اما به گمان من داستان‌هایش شاهکار«تر» است. هرچند دغدغه‌ام در این مجموعه، نمایش ماهیت داستان‌های صمد و سبک داستان‌نویسی اوست اما نباید فراموش کنیم که او یک قصه‌گوی درجۀ یک است و چرایی این کیفیت قصه‌گویی را باید در زیست او نیز جست‌وجو کنیم. بنابراین، به هیچ طریقی نمی‌توان زندگی و آثار صمد را از یکدیگر جدا کرد. این مجموعۀ مقالات در واقع گفت‌وگوهای من با منتقدان و شارحان صمد بهرنگی در طول این سال‌هاست، گفت‌وگوهایی که گاه در آن‌ها مستقیماً طرف مقابل و نوشته‌اش دربارۀ صمد را خطاب قرار می‌دهم و گاه غیرمستقیم ایدۀ طرف مقابل را پیش می‌کشم. در این مجموعه از قهرمان‌های داستان‌های صمد، درکش از خشونت و طبقه، مخاطبانش، فهمش از جامعه، جایگاه فولکلور در داستان‌هایش، اسطوره‌اش، ادبیات انقلابی‌اش، ساختار زبانی‌اش، خوانش‌های غیرسیاسی از آثارش، ادبیات کودک از نگاهش، اهمیت پراتیک در اندیشه‌اش، پیوند رئالیسم اجتماعی و داستان‌هایش، رگه‌های پسااستعماری در آثارش، فهم موقعیت‌مندش از آموزش و نسبتش با مردم خواهم گفت.